مزایای ترمووود

مزایای ترمووود را در زیر بررسی می کنیم:
 - دوام بالا
 - ثبات مشخصات ابعادی
 - طول عمر بالا
 - زیبایی چشمگیر
 - ثبات رنگ قهوه ای در سراسر نقاط چوب
 - فاقد هر گونه مواد شیمیایی
 - فاقد هر گونه رزین
 - عایق حرارتی
 - مقاوم در برابر پوسیدگی
 - کاهش وزن
 - آزمایش شده از نظر تاثیر بر سلامتی انسان

ترمووود و فرآیند تولید ترمووود

یکی از روش هایی که انسان از آن برای مقاوم سازی چوب استفاده می کرده، سوزاندن سطح چوب می باشد که این کار باعث مقاوم شدن سطح چوب می شود. بهترین روش برای طول عمر بیشتر چوب از انجمن ترموود فنلاند انجام داده است.

ترمووود یا چوب یا بهتر بگوییم چوب طبیعی فرآوری شده حاصل حرارت دادن 320 درجه سانتیگرادی چوب توام با بخار آب و گردش هوا می باشد. رمز موفقیت این روش خشک شدن مغز چوب می باشدکه باید به دمایی در حدود 185 تا 215 درجه سانتی گراد برسد و به مدت 2 تا 3 ساعت ثابت بماند. البته این متغیرها با نوع چوب و درصد رطوبت ان رابطه مستقیم دارد.

شاید استفاده از بخار آب برای شما ایجاد شبه کرده باشد، اما این بخار آب است که در این فرآیند ویژگی های بیشماری از چوب را تغییر می دهد و این کار باعث می شود رطوبت در چوب ثابت شود و خاصیت عایق حرارتی آن نیز به مقدار دلخواه برسد.

پارامتر دیگر این فرآیند، دما می باشدکه باعث از هم گسستگی زنجیره سلولی چوب را تا حدی زیادی از بین می برد. اسیدها را تجزیه کرده و قسمت اعظم رزین از چوب خارج می شود. تمامی این عملیات ها در نهایت ترمووود چوب را در مقابل پوسیدگی و خواص آسیب پذیر چوب مقاوم می کند.

در نهایت فرآیند ترموود را این گونه می توان بیان کرد که بوسیله گرما رطوبت را صفر کرده و در آخر با اعمال رطوبت به نزدیکی 4 تا 6 درصد خواهد رسید. نتیجه این عمل مقاوم کردن ترموود در مقابل تاب برداشتن، تغییر ابعاد و ... می باشد.

تاریخچه چوب در صنعت ساختمان

این روزها اگر شما به دنبال نمای چوبی برای ساختمان خود باشید، نام ترمووود را بسیار می‌شنوید. از گذشته‌های دور هم برای مقاوم تر کردن چوب‌ها در ساخت و ساز چوب را حرارت می‌دادند و روی آن را می‌سوزاندند که به آن تیمار حرارتی چوب هم گفته می‌شود. در روش ترمووود ضمن اینکه چوب را با بخار محافظت می کنند، آن را در درجه حرارت 180 تا 215 درجه سانتی گراد قرار می‌دهند، در این روش کمی رنگ چوب تیره می شود ولی در شرایط مرطوب متعادل‌ تر از چوب نرمال به نظر می آید و یکی از ویژگی‌های مثبت این روش این است که چوب را در برابر حریق تا حد بسیار زیادی عایق می‌کند.

اگر بخواهیم مشخص کنیم دقیقا بشر از چه تاریخی چوب را استفاده می کرده است، باید بگوییم که انسان غارنشین از چوب استفاده می کرده و با نیزه چوب به شکار میرفت و همچنین از تصاویری که از دوران های ماقبل تاریخ در غارها به جا مانده چنین بر می آید که انسان غارنشین از چوب برای محافظت محل سکونت و همچنین در امر کشاورزی استفاده می کرده است.

طبق تحقیقات، مردمان محلی شمال ایران، که صدها سال از مهاجرت آرایائی ها در ایران زندگی می کردند، در حدود 4200 سال قبل از میلاد مسیح، چوب را در کلبه سازی خود به کار می بردند. در زمان هخامنشیان جنگل و چوب برای هنرمندان کاملا ارزش داشته به همین دلیل، درختکاری فقط از نظر تولید چوب اهمیت دارد. کوروش پادشاه بزرگ هخامنشی به کشت درخت بسیار اهمیت می داد.

کاربرد چوب در معماری تخت جمشید و شوش و بسیاری از بناهای آن زمان کاملا رویت می شود. استفاده از چوب در امور ساختمانی و معماری دروره هخامنشیان بسیار زیاد ترقی کرد. در دوره ساسانیان از چوب برای قالب سازی طاق و گنبدها استفاده می کردند. از قدیمی ترین آثار چوبی به جا مانده بعد از اسلام، دو ستون چوبی و قطعه ای خاتم کاری است که در ناحیه ترکستان غربی کشف شده و متعلق به قرن سوم هجری - قمری یا نهم میلادی می باشد.