کاربرد انواع چوب در ساختمان

برای استفاده از چوب در ساخت پوشش ها معمولا درختان بی برگ انتخاب می شد که به این درختان پده گویند، مثل سپیدار، تبریزی و شوره گز و شورانه. اغلب این چوبها در مقابل موریانه مقاوم اند، لذا برای فرسب ها یا تیرهای اصلی مناسب به نظر می رسند. ولی گفتنی است که چوب هایی چون سرو و کاج و شوره گز این عیب را دارند که تا وقتی که بوی کندر دارند، از گزند موریانه در امانند ولی به تدریج در طی سال ها که بوی کندر از بین رفت موریانه آنها را می خورد.

سپیدار: کاربرد در ستون های چوبی و شمع بندی در بناها زیرا تغییر حالت نمی دهد.

چنار: برای ستون های چوبی و قواره بری و آلت بندی از چوب چنار استفاده می کردند. این چوب بسیار محکم و بادوام است و به علت قدرت و مقاومت زیاد در اغلب در و پنجره های ظریف به کار می رفته است.

گردو: این چوب در اغلب نقاط ایران فراوان بدست می آید. از سودمندترین و تغییرناپذیرترین چوبهاست و به علت مقاومت خوب از آن برای ساختن در و پنجره استفاده می شود. باید توجه داشت چوب گردو سیاه از همه انواع آن بهتر است.

تاریخچه چوب در صنعت ساختمان

این روزها اگر شما به دنبال نمای چوبی برای ساختمان خود باشید، نام ترمووود را بسیار می‌شنوید. از گذشته‌های دور هم برای مقاوم تر کردن چوب‌ها در ساخت و ساز چوب را حرارت می‌دادند و روی آن را می‌سوزاندند که به آن تیمار حرارتی چوب هم گفته می‌شود. در روش ترمووود ضمن اینکه چوب را با بخار محافظت می کنند، آن را در درجه حرارت 180 تا 215 درجه سانتی گراد قرار می‌دهند، در این روش کمی رنگ چوب تیره می شود ولی در شرایط مرطوب متعادل‌ تر از چوب نرمال به نظر می آید و یکی از ویژگی‌های مثبت این روش این است که چوب را در برابر حریق تا حد بسیار زیادی عایق می‌کند.

اگر بخواهیم مشخص کنیم دقیقا بشر از چه تاریخی چوب را استفاده می کرده است، باید بگوییم که انسان غارنشین از چوب استفاده می کرده و با نیزه چوب به شکار میرفت و همچنین از تصاویری که از دوران های ماقبل تاریخ در غارها به جا مانده چنین بر می آید که انسان غارنشین از چوب برای محافظت محل سکونت و همچنین در امر کشاورزی استفاده می کرده است.

طبق تحقیقات، مردمان محلی شمال ایران، که صدها سال از مهاجرت آرایائی ها در ایران زندگی می کردند، در حدود 4200 سال قبل از میلاد مسیح، چوب را در کلبه سازی خود به کار می بردند. در زمان هخامنشیان جنگل و چوب برای هنرمندان کاملا ارزش داشته به همین دلیل، درختکاری فقط از نظر تولید چوب اهمیت دارد. کوروش پادشاه بزرگ هخامنشی به کشت درخت بسیار اهمیت می داد.

کاربرد چوب در معماری تخت جمشید و شوش و بسیاری از بناهای آن زمان کاملا رویت می شود. استفاده از چوب در امور ساختمانی و معماری دروره هخامنشیان بسیار زیاد ترقی کرد. در دوره ساسانیان از چوب برای قالب سازی طاق و گنبدها استفاده می کردند. از قدیمی ترین آثار چوبی به جا مانده بعد از اسلام، دو ستون چوبی و قطعه ای خاتم کاری است که در ناحیه ترکستان غربی کشف شده و متعلق به قرن سوم هجری - قمری یا نهم میلادی می باشد.

اشباع چیست و چوب اشباع شده چگونه چوبی است؟

اشباع چوب در کلمه، به معنای تزریق یا نفوذ دادن مایع در چوب، تحت تاثیر فشار است. این کلمه که بعنوان غلط مصطلح در میان عوام و حتی خواص جا افتاده، همان تیمار چوب است که معادل واژه Treatment و یا در اصل Impregnation به کار برده می شود. در این فرآیند، مواد حفاظتی که به شکل مایعات سمی هستند به داخل سیلندرهایی هدایت می شوند که قبلا در آن قطعات چوبی قرار گرفته است. سپس این مواد بر اثر فشار به داخل چوب نفوذ می کنند. قدمت شیوه های صنعت اشباع چوب در دنیا حدود150 سال بوده و 2 روش آن معروف است:
1. سلول پر یا روش بتل
2. سلول خالی یا روش روپینگ.