چوب یکی از اولین موادی است که در دست انسان از چند صد قرن پیش تا کنون بوده و یکی از اولین دلایل آن این است که به طور طبیعی در اکثر نقاط وجود دارد چوب ماده پر ارزشی است که در مصارف عادی نسبت به عوامل شیمیایی، فیزیکی و جوی مقاوم است. چوب، نه مانند بسیاری از فلزات است که در مجاورت هوا به سرعت اکسید می شوند و نه مثل برخی سنگ ها و مصالح ساختمانی که در مقابل گاز کربینک موجود در هوا تجزیه می شوند.
چوب به دلیل عایق نسبی بودن در برابر حرارت، در عایق کاری های حرارتی و نیز ساخت دسته ی افزارهای داغ کاربرد گسترده ای دارد. چوب به دلیل داشتن ضریب هدایت حرارتی بسیار زیاد، داغ نمی شود و به همین دلیل کبریت از چوب ساخته می شود. ضمن این که در دمای اندک نیز یخ نمی بندد.
با اعمال روشهای علمی می توان در ساختار چوب تغییراتی ایجاد کرد و با حفظ زیبایی ظاهری و خواص باطنی آنرا در فضاهای خارجی مصرف نمود.
از نظر مولکولی، چوب خام دارای پیوندهای هیدروکسیل است که این پیوندها موجب جذب آب به درون بافت های چوب می شود. در فرایند ترمووود، هنگامی که چوب خشک می شود، مولکول های آب از بافت چوب خارج شده و رطوبت داخل چوب به 10 درصد کاهش می یابد.
سپس با شوک حرارتی 200 درجه سانتیگراد بر روی چوب های خشک، پیوندهای هیدروکسیلی آن گسسته شده و دیگر فاکتوری برای جذب آب به داخل چوب وجود نخواهد داشت و آب تنها بصورت سطحی روی چوب می نشیند، به سرعت تبخیر شده و به داخل آن نفوذ نمی کند.